Bazı kitapların değeri zamanla azalmaz hatta artar. Rasim Özdenören’in Yeniden İnanmak adlı kitabı onlardan biri bana kalırsa.
Yazar bu kitabında, geniş bir okuyucu kitlesine ulaşan meşhur kitabı Müslümanca Düşünce Üzerine Denemeler’de attığı temel üzerine bir söylem ve tavır inşa ediyor. İslam’ın dönüştürücü gücünü dayanak kabul edip arkasına alıyor.
Alagorik Düzlem adlı birinci bölümü, Paradokslar, Tavır ve Cemaat adlı bölümler izliyor. Biraz kapalı bir anlatıma sahip birinci bölümün ardından kitap, zamane Müslünaları olarak içine doğduğumuz paradoksları tespite girişiyor. Zihnimizi, berraklaştırma işlemine tabi tuttuktan sonra bireysel, daha da önemlisi, cemaat olarak nasıl tavır takınmamız gerektiğini ayet ve hadisler ışığında ortaya koyuyor.
Yazarın, her şeye yeniden başlamaya, yeni baştan inanmaya olan ihtiyacımızı açıklarken Malcolm X’i örnek gösterdiği şu satırlar kitabın en dikkat çekici kısmı olsa gerek:
“Bugün yeryüzünde yaşayan Müslümanlar, sanki Malcolm X’in hacca gitmeden önceki hayatını yaşar gibidir. Yani, ortada, aslında ne İslam vardır ne Müslüman. Bunların sadece adı kalmıştır. Yeniden Müslüman olunması gerektiğini söylerken Malcolm X örneğine dikkatle bakmalıyız. İslamî sandığımız, aslındaysa İslam dışı olan hususların cesaretle reddedilebilmesi için…”
Malcolm X, hakikatle muhatap olduğunda bahanelere sarılmadan, derhal gereğini yerine getirmek, bedeli neyse ödemekten geri durmamak denince akla gelen ilk isimlerden, örnek şahsiyetlerden biri hiç şüphesiz.
Çok ama çok uzun yıllardır biz Müslümanlara göre tasarlanmayan bir dünyada gözlerimizi açtığımız için kafa karışıklığımız, zihin bulanıklığımız o düzeyde bir maluliyete sebep oluyor ki sağlıklı düşünemez, önümüzü göremez haldeyiz. Zamanı ve zemini tanımaktan aciz, el yordamıyla yol almaktayız. İsmet Özel’in sözünü ettiği gibi yolumuzu kaybetmeye müsaitiz ne yazık ki: “İnsan için önüne çıkan bütün yollar yürünebilir yollar ise o insan artık kaybolmuştur.”
Allah’tan hidayet talep eden dualarımızın arşa yükselebilmesi için ihlas ve gayret ile desteklenmesi gerektiğini unutuyor gibiyiz.
Rasim Özdenören, Zulüm başlıklı makalede meramını açıkça anlatabilmek adına İmam-ı Azam’ın öngördüğü bir ölçüden bahsediyor:
“Bir adam adaleti tanısa, fakat o adaletin zıddı olan zulmü, haksızlığı bilmese o hem adaleti hem de zulmü iyice tanımıyor demektir. Ey kardeş, bilmiş ol ki, bütün insanların en cahili ve en kötüsü böyleleridir.”
Yazar, buradan hakeketle, adaletin ve zulmün sınırlarına vakıf olmanın Müslümanlar için hayati bir önemi haiz olduğunu belirtiyor. Değil mi ki zulmü bilmeyen, farkında olmadan ona rıza gösterebilir? Değil mi ki zulme rıza göstermek, ona ortak olmak anlamına gelir?
Yeniden İnanmak’taki makaleler arasında Şüphe başlığı taşıyanı, bir deneme yazarı olarak Rasim Özdenören’in türün ustaları arasında yer almayı fazlasıyla hak ettiğini gösteren, hayranlık uyadırıcı sadelik ve derinliğe sahip bir metin.
Akıl, Müslümanlar arasında tartışma yaratan esaslı konulardan biri. Aklı bir kenara atmak olacak iş değilken, onu hangi sınıra kadar “baş tacı” edersek mutlaklaştmış olmayız, sorusu, vahye dayalı bir yanıt bulmalı ki ifrat-tefrit arasında zayi olmayalım. İşte, methini ettiğim, Şüphe adlı, her satırın altı çizilesi yazı, idrakimize sunulmuş kıymetli bir armağan olan bu kitabın içinde parıldıyor.
Kitabın omurgasını Rabbimizin bir emri/tavsiyesi oluşturuyor. Nisa Suresi 136. Ayet’te Allah iman edenlere sesleniyor ve iman edin, diyor. İnananlara, yeninen inanın, iman edenlere, yeniden iman edin, diyor.
Yenilenmek ne büyük bir nimet, ne büyük bir mecburiyet!
“Ey iman edenler! Allah’a, Peygamberine, Peygamberine indirdiği kitaba ve daha önce indirdiği kitaba iman edin.”
https://www.dunyabizim.com/yeniden-inanmak-bir-mecburiyet-makale,1937.html
