Ulus-devlet süreçleri sadece bizim coğrafyamızda değil bütün dünyada başka bir aşama, başka bir zihniyet inşa etti. Bu aşama ve zihniyetin ürettiği kırılma ve açmazlar devam ediyor.
Bu açmazların bizim coğrafyamızdaki en görünür tablosunu Kürt meselesi oluşturmaktadır.
Yoğun olarak dört ulus-devlet arasına sıkıştırılan Kürt halkı, etrafında dönenip duran bir belâ ve zulüm girdabına dûçâr edilmiştir.
Bu minvaldeki yazı ve tartışmaların uzun yıllar boyunca yoğun bir şekilde ilgili herkesin önceliğinde yer aldığını biliyoruz. Tekrara lüzum yoktur. İşlenmesi gereken, çıkışın yol ve yöntemidir.
Kayyım politikaları ile anlamsızlaşan seçimler, tercihleri bir çırpıda yok sayılan Kürt halkı, siyasi sâiklerle tutuklanan Kürt siyasetçileri, Suriye’nin kaotik ortamında küresel partnerlerden yerel dinamiklere kadar geniş bir alanda işbirliği yapan kimi Kürt oluşumları, Irak’ın kuzeyinde bağımsızlık referandumunu gerçekleştiren özerk Kürdistan yönetimi, İran’da siyasi idam cezalarıyla gündeme gelen Kürt muhalifleri farklı yönelim ve cepheleriyle geniş bir siyasal/toplumsal hareketliliği imliyor.
Türkiye’de tıkanan çözüm süreci, içeriği net bir şekilde açıklanmamasına rağmen pozitif bir tesir üretmiş, çatışma ve ölüm iklimi yerine huzuru ve yaşamı işaret eden bir iyimserlik hâli üretebilmişti.
Temeli sağlam olmayan bir binanın ilk hareketlilikte yıkılması kaçınılmazdır. Adaletin tesis edilmediği bir vasatta atılan hiçbir adım gerçek manada sorun çözücü olamaz. Adalet de ancak bir hakikate bağlı olarak inşa olunabilir.
Hakikatin; devletler, örgütler, akabinde de sürece dâhil olacak emperyalist aktörler marifetiyle iptal edildiği, üzerinin örtüldüğü bir zeminde yol almak güçtür. Hakikatin neşvünema bulmasını imkânsızlaştıracak etkenlere şüpheyle bakılmalıdır.
Düzene konulduktan sonra yeryüzünde bozgunculuk çıkarmak Rabbimiz tarafından yasaklanmıştır. Farklı renk ve dillerin Allah’ın ayetleri olduğu ilahi vurgusunu iptal eden şirk zihniyetleri dertlerimizin en büyük müsebbiplerindendir. İlahi irade ile savaşmak halklarla savaşmaktır, şirkin türlü veçheleri insana henüz dünyada iken cehennem hayatı yaşatmaktadır.
Başlangıç olarak herkesi, bütün tarafları işte bu hakikate davet etmelidir. Vahyin kurtuluş reçetesinden başka esaslı ve kalıcı bir çıkış bulunamaz.
Vahyi kabul etmek istemeyen taraflar, kişiler çıkabilir, çıkacaktır. Adil olmak, mütecaviz olmamak ve saldırgan-sömürgeci herhangi bir tarafla işbirliği yapmamak kaydıyla her türlü müzakere ve anlaşmada taraf olunabilir. Bütün aktörler, en azından buna davet edilmelidir.
İnsanların, hak ve hukukunu müdafaa etmek kimseye zor gelmemelidir. İslami sorumlulukların temelinde de elbette bu vardır.
Ulus devlet zihniyetini yansıtan iradelerle barış ve huzur yakalanamaz. Başka bir kavmin varlığına, diline ve kimliğine dönük amansız ve anlamsız red, kınanılası en büyük utançtır. Yapay ve diğerine dayatılan kimliklerle varılacak tek yer faşizm evrenidir, mutlak tıkanıklıktır. Yeryüzünde mülkü yağmalamak, ortak sahiplerinden gasp etmek karşı durulması gereken en büyük günahlardandır.
Sayıp sıraladığımız bu günahlar bölgemizde en çok Kürt halkının yaşadığı coğrafyalarda cürüm olarak kendini göstermektedir.
Müslümanın cürüm karşısında duruşu bellidir: Adaleti talep etmek ve bu doğrultuda sebat etmek! Hem mazluma, hem zalime yeni bir anlayışı, geleceği, dünyayı davet ve tebliğ etmek! Bütün tarafları Allah’ın ipine sarılmaya çağırmak! Çünkü kurtuluş herkesin, her tarafın hakkıdır, kurtuluş çağrısından kimse muaf tutulamaz. Kabul etmeyenler için elbette kendi tercihleri belirleyici olacaktır.
Siyasal ilişkilerin, düzenlemelerin temelinden kopartılan Rabbani düsturlar speküle edilerek bugün bölgemizdeki ulus-devletlerin şoven politikalarına yem edilmiş, esasa taalluk eden boyutları bu kötü niyet ve kullanımların neticesinde gözden düşürülmüştür. Bu noktada ıslah çabaları teoriden pratiğe uzanan geniş bir çizgide birlikte düşünülmeli ve icra edilmelidir.
Düşünsel ve fiili kuşatılmışlığı içinde İslam ümmetinin beli kırılmıştır. Neredeyse bütün alanlarda yozlaşmış bu devasa potansiyel, çürümüş iradelerin elinde ufuksuzluğa mahkûm edilmiştir. Bu vasat, bırakalım Kürt meselesini, herhangi en küçük bir toplumsal problemi bile lâyıkıyla çözemez!
Dönüp dolaşıp şoven politikaların tutsağı olan Türkiye siyaseti bu meseledeki açık tıkanıklığını çok yönlü güvenlikçi tutumlara bel bağlayarak göstermektedir. İslam dünyasına musallat olan konuşup-tartışamama ve türlü faydacı yaklaşımın ötesine geçip mihenk olarak vahyi kabul etmeme hâlleri tıkanıklığı beslemektedir.
Seyyid Kutub’un “Yoldaki İşaretler” kitabındaki “toplamda ortaya çıkacak bir kurtuluş” vurgusu uzun bir yolu, sarp yokuşu işaret eder ama çözüm oradadır. Modern ulus devlet paradigmalarının vâr ettiği ve yeni ulus devlet seçeneklerinden öte çözüm ihtimallerini dışlayan tekçilik, daha uzun ve yıkıcı bir geleceği çözümsüzlük olarak dayatmaktadır.
Radikal bir aşamaya, ses ve söyleme muhtacız. Kendini, önemli bir çoğunlukla müslüman kabul eden bölge halklarının zihinsel ve imani bir sıçrayışa, Kur’an rehberliğinde siyaset kurmaya ihtiyacı vardır. Prangaları kırıp parçalayacak, gelecek ufkunu toplamda vâr edecek tek seçenek budur. Bunu açık yüreklilikle beyan etmelidir.
Kürt meselesi, özelde İslami hareketlerin, genelde bütün siyasi hatların röntgenini çekip gerçek duruş ve samimiyetleri açık eden bir turnusol kâğıdıdır. Bu meselede de sahih bir zemine yaslanan radikal teklifler öne çıkmalı, bütün bu söylemsel zemini pratiğe geçirecek esaslı duruşlar üretilmelidir. Siyasal iradelerin süklüm püklüm olduğu bir dönemde bütün bu beklentiler uzak hayaller gibi duruyor ve bu durum kalıcı olmayan talep ve tavırları besliyor. Farklı taraflar top çevirmeye devam ediyor.
Teşhis ve tedavide bilginin, cesaretin ve bunlara bağlı eylemliliğin oluşturacağı sacayağından uzak hâller kimseyi umutlandıramaz. Birbirini besleyen yerel, bölgesel ve küresel siyasal aktörler arasındaki münasebet ve gerilimler, küreselleşme çağındaki konum ve niteliği sürekli tartışılan ulus devletler, ulus devlet yapılarını aşan her türlü sosyalleşme ve direniş biçimleri/ağları bambaşka bir dünyaya doğru sürüklendiğimizin açık göstergeleri iken, temel ve öncelikli meselelerdeki önerisizliklerle muhtemel önerileri yüklenecek kadro ve yapılardan yana yoksunluk acilen üzerinde durulması gereken öncelikli problemlerimizdir.
Bütün bu karmaşık ve çıkışsız gibi görünen tablo, gerilim ve baskı politikalarının devamından başka bir gelecek ihtimalini dışlamıştır. Bu dayatmaya izin vermeyecek olan irade, Rabbani ilkeleri bütün taraflara iletebilmeli ve o ilkeler çerçevesinde sebatkâr bir tavrı kuşanmada ısrarlı olmalıdır.
