Sayısız görüntüden oluşuyor hayatımız. Bunların bazılarını yakalayıp kaydediyoruz; bazılarını birbirine katıp karıştırıyor, biraz da gönlümüzün, bilincimizin sosuna bulayarak yeniden tablolaştırıyoruz. Böyle böyle ortaya çıkıyor öyküler. Birikiyor, birikiyor, dergi sayfalarında eğleştikten sonra kimileri kitaplaşarak tekrar ve bir arada arz-ı endâm ediyor karşımızda.
Şiirle birlikte anılıp ilerleyen bir tür aslında öykü. Bir temanın, nesnenin, his ya da düşüncenin çevresinde örüyor kendini. Şiirsel mi, evet. Şiirin yoldaşı, az evvel belirttiğimiz gibi. O da şiir gibi bir fikriyâtın yaşamla teması neticesinde ete kemiğe bürünüyor. O fikriyâtın değmediği bir nokta var mıdır insanın yolculuğunda? Sanmam açıkçası ama her bir temas şiir ya da öyküde, hadi diyelim ki resimden müziğe kadar herhangi bir sanatsal karşılaşmada göstermeyebilir kendini.
Peki ya gösterenler? Onlar insanın yeryüzündeki serüvenine ilişkin yeterince görüntü sunmazlar mı? Evet, belki de çok çok fazla sayıda sunmuşlardır ancak belli ki yeterli görülmediğinden devam ediyor bu çaba, hem de çoğalarak. Talep edenlerinin nitelik ve niceliklerine göre inişli çıkışlı seyirler takip etseler de anlaşılan hiçbir zaman tükenmeyecek, vazgeçmeyecekler.
Biriken ilk öykülerimi yayımlamaya 2004 yılında Tasfiye Dergisinin çıkışıyla başladım. İlk öyküler 1998 ve takip eden yıllar içinde yazılmış olmalı, tam kayıtları yok. Yazılış ve yayımlanışları 1998-2004 arasına kayıtlanabilecek ilk öykülerden 2016 senesine tarihlenen son öyküye kadar birikenler Kasım 2020’de dört kitap hâlinde Tasfiye Kitaplığı etiketiyle yayımlanmış oldu. Yirmi yıla yaklaşan görüntüler toplamı birlikte ilgilisinin huzuruna çıkmış oldu.
Birinci kitap Yüzümüzü Ağartan daha önce, 2006 yılında İtidal Yayınları tarafından yayımlanmış, 51 sayfalık şirin bir kitap ve ilk heyecandı. Şimdi tekrar basılmış oldu Yüzümüzü Ağartan ama 109 sayfalık öykü toplamı ile. Dolayısıyla ikinci basımını yapmış oldu bir nevi. Diğer kitaplara göre biraz daha kısa öykülerden oluştu ilk kitap. Kar Kesilen aslında 2011 gibi hazırdı. “Şurada mı yayımlansın, burada mı?” derken tasarımı da handiyse tamamlanmış bir hâlde bekledi bir kenarda, tam kenarda da sayılmaz aslında gönlümüzde bir yerde! Bilenler, bu bekleyişin ne demeye geldiğini iyi bilirler!
Sonra tasarım ve kapak hevesine kapılmadan diğer öyküler, davetli-davetsiz misafirler olarak başta Tasfiye olmak üzere farklı süreli yayınlar aracılığıyla aramıza katıldılar. Çünkü hayat inişli çıkışlı bir seyir takip ediyor, bizim teorik ve pratik serencâmımız pek bir heyecan üretiyor, bütün bunlar da öykümüzü, şiirimizi biçimlendiriyor, onları tema, dil olarak yeniden ve yeniden üretiyordu. Sonra onlar da bir yerde artık bir bedene ulaşmak arzusu duydular, duymuş olmalılar demeliyim belki de. Öyle olur, belli bir kıvama ulaşan her bir ürün, ne ürünüyse artık, ele gelmek ister; alımlanmak ve muhatap kılınmak ister ancak uygun koşullar var mıdır bakalım? Köprülerin altından çokça sular akmakta, muhataplarla münasebetler olumlu ya da olumsuz anlamlarda şekillerden şekillere girmektedir.
Bu arada, Mart 2012’de Okur Kitaplığı’nca yayımlanan İlim Yayma’nın Penceresi adlı kitabımdan bahsetmeliyim, başka bir görüntüler toplamı olarak. Öykü nasıl şiire epeyce yakın bir tür olarak görülüyorsa anının da öykü ile böyle bir benzerlik taşıdığı pekâlâ söylenebilir, söylenmektedir. Buradaki görüntüler toplamı geçmişe odaklanıp oradan seslenmektedir bugüne. Gönül okşayan bir yayın olarak, bir tanıklık olarak çıkmıştır, diyebilirim bu kitap için. İlim Yayma’nın Penceresi, Tasfiye’de peyderpey yayımlanan ve üniversite tecrübemizi merkeze alan bir kitap olarak vâr oldu, bu manada yerine getirdiği tanıklık sorumluluğuna belki bir kez daha vurguda bulunabilirim, olacaksa eğer bu zâviyeden kıymet sahibidir.
Kenarda bekleyip duran Kar Kesilen’in üzerine hem Kiralık Meydan hem de Ferhat’ın Şemsiyeleri kendilerini biriktirmiş oldu. Öykü filosu, son gemisi Ferhat’ın Şemsiyeleri ile gelip 2016 yılına demir attı, orada durdu.
Araya dört yıl girmiş oldu ve ancak kendisi de inşallah mütevazı bir ekol olma iddiası ile Tasfiye Edebiyat-Düşünce Dergisinin mütemmimi olarak boy gösteren Tasfiye Kitaplığı girişimi marifetiyle filomuz bir bütün hâlinde Rabbimizin izniyle derlenip toparlanarak yola çıktı.
Öykülerin anılarla, Tasfiye’de ve başka mecralarda yayımlanan diğer yazı ve şiirlerle, eylem açıklamalarıyla geniş bir çerçevenin bütünleyicisi olup olamadığının takdiri artık okuyanların, münekkitlerindir. Zayıf ve güçlü yanlarıyla bir bütündürler. Vazife şuuruyla yazılmışlar, 17. yılını adımlamaya çalışan Tasfiye’nin ruhundan ilham almaya çalışmışlardır. Bunun seviyesini de elbette işaret ettiğim çevreler tespitleyecektir.
YeniPencere’de, heyecanla başlayıp derinleştirmeye çalıştığımız bu mecrada pek kıymetli takipçi dostlarımızla bu yazıyı paylaşmak belki kimilerince garipsenebilir, onların da hoşgörüsüne sığınalım. İstiyoruz ki içinde vâr olmaya çalıştığımız bütünün bileşenlerini herkesle paylaşalım.
Böylece farklı sûret ve görüntüler birbirleriyle sarıp sarmalanarak bir topak hâline gelsin, yeryüzü yolculuğumuzu daha yoğun ve açık bir şekilde ifade etmiş olsun.
